اگر دیوار مستقیما به عنوان بخشی از پوسته خارجی ساختمان سازه خود استفاده کرده اید، باید آن را به وسیله یکی از روش های زیر عایق کاری حرارتی کنید:
- عایق حرارتی از داخل (روش اول)
این روش برای دیوارهای سنگین و نیمه سنگین که در آن ها از مصالح بنایی یا بتنی استفاده شده باشد، مناسب است.
- عایق حرارتی از داخل با جنس پلی استایرن
برای محافظت بیشتر از این نوع عایق در برابر آتش و تسهیل عملیات نازک کاری معمولاً از آن به صورت قطعاتی استفاده می شود که از یک طرف دارای یک صفحه گچی چسبیده به پلی استایرن می باشد و طرف دیگر قطعه بر روی یک شبکه چوبی، پیچ و یا توسط چسب خمیری مخصوص بر روی دیوار با مصالح بنایی یا بتنی نصب می شود.
- دیوار با عایق حرارتی از جنس پلی اورتان
. پلی اورتان در برابر آتش بسیار حساس است و در هنگام آتش گرفتن، تولید گازهای بسیار سمی مینماید.از طرف دیگر در صورتی که وزن مخصوص آن کم باشد، جاذب آب خواهد بود. این نوع عایق حرارتی معمولاً به صورت قطعات از پیش ساخته با ابعاد استاندارد استفاده می شود . در بعضی موارد خاص پلی اورتان در محل تزریق می شود تا تمامی فضاهای خالی پوسته را پر کرده و از بروز هر گونه درز و پل حرارتی جلوگیری شود. پلی اورتان در اکثر موارد در یک یا دو طرف صفحه از پیش ساخته شده یک ورق پلاستیک تقویت شده با الیاف شیشه فایبر گلاس ، کاغذ آلومینیوم و یا کاغذ قیر اندود و یا روغنی و گچ محافظت می‌شود در نتیجه لازم است پیش بینی‌های ضروری صورت گیرد تا از آن در مقابل این دو عامل محافظت شود. اما در این حالت بایستی به علت از بین رفتن لایه هوا، مسائل آب بندی دیوار به دقت مطالعه شود.
- دیوار با عایق حرارتی داخلی از پشم سنگ معدنی
پشم سنگ به صورت قطعات پیش ساخته مورد استفاده قرار می گیرد. در زمان نصب باید دقت شود که ورق محافظ در طرف گرم باشد و آسیبی به آن وارد نشود .پشم سنگ و به خصوص پشم شیشه دارای ضریب نفوذپذیری بالایی در برابر بخار آب هستند به همین دلیل در اکثر موارد با یک ورق گالوانیزه قیر اندود و یا کاغذ آلومینیوم در مقابل مخاطرات میعان محافظت میشوند. و در ضمن باید تا حد امکان از پدید آمدن هر گونه سوراخ در ورق محافظ جلوگیری شود و خرابی‌های احتمالی ترمیم گردد.
- عایق حرارتی از داخل (روش دوم):
در روش دوم برای نصب عایق حرارتی بر روی دیوار ، لازم است شبکه های فرعی از نوع چوب یا فلز با فواصل استاندارد به صورت قائم یا افقی ایجاد شود تا عایق در بین این شبکه قرار گیرد. در صورتی که از عایق غیر صلب (الیاف معدنی- پشم سنگ و پشم شیشه) استفاده گردد، لازم است بین نازک کاری و لایق عایق فاصله ای از هوا بوده و روی عایق حتما عایق رطوبتی (فویل آلومینیوم، کاغذ کرافت و نایلون) قرار گیرد.
شبکه را می توان توسط پیچ و رول پلاک به دیوار محکم نمود. برای عایق های الیاف معدنی از نوع صلب نیز عایق رطوبتی لازم است تا از نفوذ هوای مربوط و میعان رطوبت هوا در پشت عایق جلوگیری شود. سپس با نصب توری گالوانیزه (توری مرغی) یا رابیتس روی شبکه فرعی نازک کاری مطابق مشخصات انجام شود و در صورت استفاده از عایق نفوذناپذیر استفاده از عایق رطوبتی ضرورتی ندارد.
- راه دیگر، عدم استفاده از شبکه های فرعی است. در این روش روی عایق را توری فلزی گالوانیزه گذاشته و به وسیله بست های مقاوم فلزی که از قبل در دیوار کار گذاشته شده یا بعداً به دیوار پیچ می شود، محکم گردد و لازم است عایق حتماً از نوع صلب و دارای عایق رطوبتی در سطح داخلی باشد تا از نفوذ رطوبت و ایجاد میعان در داخل عایق حرارتی جلوگیری شود.
ابتدا قبل از هری چیز بر روی توری، نازک کاری می گیرد. فواصل در واقع همان نقش شبکه های فرعی را ایفا مکنند. فاصله ها بین بست های فلزی لازم در این نوع دیوار حداکثر 60 سانتیمتر است. در این روش عایق حرارتی از داخل در فواصل استاندارد در دو جهت افقی و قائم با عرضی به اندازه ضخامت عایق و حداقل 5 سانتیمتر درگیری مستقیم مصالح با دیوار پیش بینی شود تا از کیفیت عایق بندی نهایت اطمینان حاصل شود.
0 دیدگاه